ตอนที่ฉันยังเด็ก แม่หนีออกจากบ้านพร้อมกับผู้ชายอีกคน พ่อร้องไห้ทุกคืนซึ่งทำให้ฉันเสียใจมาก ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังประพฤติตนที่โรงเรียนตามปกติเพื่อให้ทุกคนรู้ ค้นพบเรื่องราวของครอบครัวฉัน ไม่กี่ปีต่อมา พ่อของฉันแต่งงานใหม่ และฉันก็มีครอบครัวใหม่ มีแม่ที่ใจดีและอ่อนโยน และมีพี่สาวที่ติดเกมนิดหน่อย ฉันรู้สึกมีความสุขมากจริงๆ ไม่กี่ปีต่อมา ฉันออกจากบ้านเกิดไปเรียนที่มหาวิทยาลัยในโตเกียว เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันต้องอยู่คนเดียวพ่อของฉัน กังวลมากแต่เขาก็ภูมิใจในตัวฉันมากเช่นกัน แม่ของฉันก็เหมือนกัน นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุด แต่เพียงไม่กี่ปีต่อมาพ่อของฉันก็จากไป วันนี้เป็นวันเกิดพ่อของฉัน ฉันจึงกลับบ้านเกิด สถานที่แห่งนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง เห็นว่าแม่ยังสุขภาพดีอยู่ก็ดีใจมากที่น้องสาวไม่เปลี่ยนเลย ห้องรกมาก อายุประมาณ 30 ขวบแล้ว แต่ยังอยู่คนเดียว แต่งตัวเลอะเทอะ ติดเกม ไม่สวมเสื้อผ้า บรา ใส่ถุงเท้าเหมือนคนแก่... จริงๆ เมื่อก่อนมีความรู้สึกผิดเกิดขึ้นในใจ และตัดความรู้สึกเหล่านั้นออกไป ฉันเลือกที่จะไปโตเกียว แต่เมื่อฉันกลับมา และได้พบกับเธออีกครั้ง ความรู้สึกนั้นก็พลุ่งพล่านอีกครั้ง ทันใดนั้นฉันเห็นเธอช่วยตัวเองอยู่ในห้อง ฉันก็ทนไม่ไหวแล้ว! และหลังจากนั้น ฉันก็พบว่าเธอดูเหมือนมีความรู้สึกกับฉันด้วย เป็นความรู้สึกที่ผิดมาก ไม่กี่วันต่อมา ฉันกลับมาที่โตเกียว ฉันสัญญาว่าจะกลับมาที่นี่ในปีหน้า เพื่อพบเธออีกครั้ง และบางทีเด็กที่เธอตั้งชื่อให้พวกเราแล้ว...